Aluminiumplaat geanodiseerd

1, het algemene principe van het genereren van geanodiseerde aluminiumplaatoxidefilms:

Aluminiumplaat als anode geplaatst in de elektrolytoplossing, het gebruik van elektrolytische werking, zodat het oppervlak van de vorming van aluminiumoxidefilmproces, het anodiseren van aluminiumplaat genoemd. De kathode van het apparaat is een materiaal met een hoge chemische stabiliteit in de elektrolytische oplossing, zoals lood, roestvrij staal, aluminium, enz. Het principe van het anodiseren van aluminium is in wezen het principe van waterelektrolyse. Wanneer er een elektrische stroom doorheen gaat, komt er waterstofgas vrij op de kathode; Op de anode is de neergeslagen zuurstof niet alleen moleculaire zuurstof, maar ook atomaire zuurstof (O) en ionische zuurstof, gewoonlijk uitgedrukt als moleculaire zuurstof in de reactie. Het aluminium als de anode wordt geoxideerd door de zuurstof die erop is neergeslagen om een ​​watervrije aluminiumoxidefilm te vormen, en de gegenereerde zuurstof heeft niet de volledige werking van aluminium, en een deel ervan wordt neergeslagen in de vorm van een gasvormige toestand.

2, geanodiseerde aluminium plaat oxidatie elektrolytische oplossing selectie:

Een voorwaarde voor de groei van een anodische oxidefilm is dat de elektrolyt de oxidefilm moet oplossen. Dit betekent echter niet dat anodiseren oxidefilms kan genereren of dat de resulterende oxidefilms hetzelfde zijn in alle opgeloste elektrolyten.

3, geanodiseerde aluminium plaatoxidatietypes:

Anodiseren is onderverdeeld in gelijkstroom-anodiseren, wisselstroom-anodiseren en pulsstroom-anodiseren volgens de huidige vorm. Volgens de elektrolyt kan het worden onderverdeeld in zwavelzuur, oxaalzuur, chroomzuur, gemengd zuur en natuurlijk gekleurd anodiseren met organisch sulfonzuur als hoofdoplossing. Volgens de filmlaag kan deze worden onderverdeeld in: gewone film, harde film (dikke film), porseleinfilm, heldere modificatielaag, halfgeleiderbarrièrelaag en andere anodisatie. Gebruikelijke anodiseermethoden en procesomstandigheden voor aluminium en aluminiumlegeringen worden weergegeven in Tabel -5. De toepassing van gelijkstroom-zwavelzuur-anodiseren is de meest voorkomende.

4, geanodiseerde aluminiumplaatoxidefilmstructuur, eigenschappen:

De anodische oxidefilm bestaat uit twee lagen: een poreuze, dikke buitenlaag die groeit bovenop een dichte binnenlaag met diëlektrische eigenschappen, die de barrièrelaag wordt genoemd (ook wel de actieve laag genoemd). Door elektronenmicroscopie vertonen de verticale en horizontale oppervlakken van de film bijna allemaal buisvormige gaten loodrecht op het metalen oppervlak, die door de buitenste laag van de film dringen tot aan de barrièrelaag tussen de oxidefilm en het metalen grensvlak. Rond elke porie, als hoofdas, bevindt zich dicht aluminiumoxide om een ​​zeshoekig honingraatlichaam te vormen, de cel genoemd. De gehele filmlaag is samengesteld uit talloze van dergelijke cellen. De barrièrelaag bestaat uit watervrij aluminiumoxide, dun en dicht, met een hoge hardheid en voorkomt de doorgang van stroom. De dikte van de barrièrelaag is ongeveer 0,03-0,05 μm, wat 0,5% tot 2,0% van het totale membraan is. De poreuze buitenlaag van de oxidefilm bestaat hoofdzakelijk uit amorf aluminiumoxide en een kleine hoeveelheid gehydrateerd aluminiumoxide, naast het bevatten van elektrolykationen. Wanneer de elektrolyt zwavelzuur is, bedraagt ​​het sulfaatgehalte in de filmlaag onder normale omstandigheden 13%-17%. De meeste uitstekende eigenschappen van de oxidefilm worden bepaald door de dikte en porositeit van de poreuze buitenlaag, die nauw verwant zijn aan de geanodiseerde strip.