Koolstofstaal

Het verwijst voornamelijk naar de mechanische eigenschappen van staal, afhankelijk van het koolstofgehalte van staal, en voegt over het algemeen niet een groot aantal legeringselementen van staal toe, ook wel algemeen koolstofstaal of koolstofstaal genoemd.

Koolstofstaal, ook wel koolstofstaal genoemd, verwijst naar de ijzerkoolstoflegering met een koolstofgehalte WC van minder dan 2%. Naast koolstofstaal bevat het over het algemeen een kleine hoeveelheid silicium, mangaan, zwavel en fosfor.

Volgens het gebruik van koolstofstaal kan worden onderverdeeld in koolstofconstructiestaal, koolstofgereedschapstaal en vrijsnijdend constructiestaal drie categorieën, koolstofconstructiestaal is onderverdeeld in bouwconstructiestaal en machinebouw constructiestaal twee;

Volgens de smeltmethode kan worden onderverdeeld in openhaardstaal, convertorstaal en elektrisch ovenstaal;

Volgens de deoxidatiemethode kan het worden onderverdeeld in kokend staal (F), sedatiestaal (Z), semi-sedatiestaal (b) en speciaal sedatiestaal (TZ);

Volgens het koolstofgehalte kan koolstofstaal worden onderverdeeld in koolstofarm staal (WC ≤ 0,25%), medium koolstofstaal (WC 0,25% -0,6%) en koolstofstaal (WC> 0,6%);

Volgens het gehalte aan fosfor en zwavel kan koolstofstaal worden onderverdeeld in gewoon koolstofstaal (bevat fosfor en zwavel hoger), hoogwaardig koolstofstaal (bevat fosfor en zwavel lager) en geavanceerd hoogwaardig staal (bevat fosfor en zwavel lager ) en speciaal hoogwaardig staal.

Over het algemeen geldt: hoe hoger het koolstofgehalte in koolstofstaal, hoe groter de hardheid, hoe hoger de sterkte, maar hoe lager de plasticiteit.